Co na co dzień? Czyli nie-słodki raport z maja

Czasami karcę się za to, że skupiłam się w blogu na słodkich wypiekach. Niby mogłabym zmienić to i tamto, ale z drugiej strony wiem, że nie chciałoby mi się codziennie obstrzykiwać kolejnych propozycji podania serka wiejskiego ani wszystkich fantastycznych sałatek, które wychodzą spod moich noży... Ufa! Dlatego postanowiłam, że co jakiś czas będę polecać aproksymatywne przepisy (nie związane z słodkościami i wypiekami), które wyjątkowo chciało mi się obfotografować z każdej strony. Tak, o - żeby się wytrawnie wyżyć. Oto pierwsza, króciutka lista.

Spaghetti nie-carbonara 

Lubię kuchnię włoską z wielu powodów. Mogłabym się rozpisać o bogactwie smaków i aromatów, ale to takie oczywiste… mi się podoba chyba najbardziej za to, że w swojej prostocie wpasowuje się w dokładnie każdą okazję: romantyczna kolacja? teściowie wpadają z zaskoczenia? leniwy wieczór przed telewizorem? późne skacowane śniadanie w sobotę koło 17? pusta lodówka? parszywy humor á la Bridget Jones? Do tego fundament geniuszu kuchni włoskiej – ilość składników. Im mniej tym lepiej, bo lepiej czuć smak każdego jak najwyraźniej. A co jeszcze jest  fajne? To, że wbrew pozorom jest naprawdę mało „sztywnych” przepisów. Moja [włoska] teściowa wrzuca na patelnię co ma pod ręką/na co ma ochotę, i o to chodzi. Włoski Freestyle w kuchni jest super. Tu razowe spaghetti z suszonymi pomidorami z oliwy z oliwek, parmezanem i jajkiem (proporcja jak do carbonary). 15 minut i idealny obiad (na każdą okazję) gotowy.

Pieczone ziemniaki 

Robiłam je w maju chyba z 5 razy… Proste i przepyszne. Wystarczy pokroić ziemniaki, wymieszać je z oliwą z oliwek i ulubionymi przyprawami i piec na papierze w 200stopniach przez 30-45minut (przerzucić na drugą stronę gdzieś w połowie). U mnie na patyczkach do szaszłyków z brie (nie trzeba zapiekać razem, jeśli nakłuwamy ciepłe, brie rozpuści się i tak) lub z serkiem typu philadelphia. Boskie, boskie, boskie…

Szpinakowe roladki 

Tu będzie krótko: rozbity filet z kurczaka, plasterek wędzonej szynki (u mnie prosciutto di Parma), szpinak. Zwijam wszystko w roladkę, obsmażam z każdej strony na teflonie, wrzucam do piekarnika. 180stopni, 30minut. "Kochankowi"** smakowało.

  

W maju lubię:

Krótką wycieczkę do Poznania

Polne kwiaty

Czytać 

*postanowiłam zmienić "znak wodny" - krótsze hasełko łatwiej wcisnąć na jakże profesjonalne me wyfotoszopowane zdjęcia :) no i bardziej oddaje charakter bloga - wbrew pozorom stwarzanym przez dzisiejszy wytrawny post.

**nazywanemu w kolejnych odcinkach Kochankiem :)